19 apr Niet langer ‘het broertje van’ of een nummer, maar Paul!

Paul is 9 jaar en zit in groep 5 van basisschool het Molenveld. Hij houdt van rekenen, zit in de plusklas en voetbalt graag met klasgenootjes op het schoolplein. Bijzonder aan zijn verhaal is dat hij tot een paar jaar geleden naar het speciaal onderwijs ging, want Paul zit in een rolstoel. Door de goede samenwerking tussen ouders, de school, zorg en partners kon Paul destijds overstappen naar een reguliere school. Dat veranderde niet alleen zijn eigen leven, maar had op veel meer mensen een positieve impact. “Het was de beste beslissing ooit!”

We zitten aan tafel met Paul zelf, zijn moeder Marta, directeur Minke en begeleider Sjeela. Paul vindt een interview wel een beetje spannend, maar al gauw begint hij vrolijk te vertellen. “Ik ging hiervoor naar de St. Maartenschool. Een paar jaar geleden zei mama dat we op het Molenveld in Berghem gingen kijken. Dat is dichter bij huis en ik kan er meer leren. Ik heb toen met mama afgesproken dat als het niet zou gaan, ik altijd terug zou kunnen naar de St. Maartenschool.”

Naar een reguliere school

“Bij de St. Maartenskliniek ging Paul naar de kinderopvang en peuterrevalidatie”, vervolgt moeder Marta. “Hij kreeg daar fysiotherapie, ergotherapie en logopedie. Het was een logische stap dat hij vervolgens naar de naastgelegen St. Maartenschool ging, want daar was naast onderwijs alle zorg voorhanden. Maar Paul maakte veel progressie en bleek erg goed te kunnen leren. We gingen in gesprek met de St. Maartenschool en kwamen tot de conclusie dat het een optie was dat Paul naar een reguliere school zou gaan. Die optie zijn we samen gaan verkennen.”

Met open armen ontvangen

Rond de zomervakantie van 2019 ging Marta in gesprek met directeur Minke en de intern begeleider. Een intensieve periode met veel gesprekken volgde. Dat was best spannend, geeft de moeder van Paul aan. “Op de St. Maartenschool zijn de groepen veel kleiner en is er intensieve begeleiding. De vraag was of en hoe we de ondersteuning voor Paul zouden kunnen regelen op een reguliere school. Hij heeft ook aangepast meubilair en hulpmiddelen nodig. En daarnaast vroegen we ons ook af hoe andere kinderen en ouders zouden reageren en of Paul geaccepteerd zou worden.” De twijfel verdween gelukkig al snel, vertelt Marta. “We zijn met open armen ontvangen hier. Minke en de ib’er kwamen meteen in actie en zowel kinderen als ouders reageerden heel positief.”

Kippenvel

Minke betrok het team van de school vanaf het begin. Bij het eerste gesprek over Paul lag de tafel vol met zijn foto’s, die de ib’er tijdens een bezoek aan de St. Maartenschool van Paul had gemaakt. “Hij was er op dat moment zelf niet bij en we wilden dat iedereen wist wie Paul is. We hebben open met elkaar gesproken over wat het zou betekenen als Paul naar onze school zou komen. Ik wilde dat er commitment was van het team en dat iedereen erachter stond. Ik herinner me nog goed het moment waarop we de knoop gingen doorhakken. Niemand zei “ja maar”. Meteen was duidelijk: Paul moest komen. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik aan dat moment denk.”

‘Bonusjuf’

Met het UWV regelde Marta dat er spullen kwamen, zoals een computer met oogbediening en aangepast meubilair. Andere spullen werden tijdelijk door de St. Maartenskliniek geleend. De begeleiding van Paul ligt in handen van Sjeela en haar collega. Sjeela: “Op de St. Maartenschool begeleidde ik kinderen vanuit een arrangement Zorg Binnen Onderwijs met werkjes, eten, de toiletgang etc. Op mijn eerste werkdag daar kwam ik bij Paul en hij deed het heel goed op school. Toen na een paar jaar de gesprekken startten met het Molenveld werd me gevraagd of ik met hem mee wilde gaan. Dat was best spannend en eerlijk gezegd wist ik niet wat ik kon verwachten. Maar samen zijn we het avontuur aangegaan. We grappen nu wel eens dat Paul bonuswielen heeft en een bonusjuf. De begeleiding doe ik om en om met een collega. Dat is minder kwetsbaar dan Paul afhankelijk maken van één persoon.”

Fulltime naar het Molenveld

En toen ging alles snel. De voorbereidingen werden gedaan en samen werd besloten dat Paul na de herfstvakantie van schooljaar 2019/2020 één korte dag per week zou starten op het Molenveld in groep 2. Zo konden Paul, zijn ouders, Sjeela en het team van het Molenveld samen ontdekken hoe het ging. Het antwoord: verbazingwekkend goed. Sinds groep 3 gaat Paul fulltime naar het Molenveld. Minke: “Paul komt elke dag met zijn racerunner naar school. Hij heeft een eigen plek in de klas waar zijn bureau met computer op staat en waar plek is voor zijn cirkelrolstoel. Sjeela of haar collega zit achter hem om te ondersteunen waar nodig; hun begeleiding regelt Marta vanuit een PGB. Met hulp van ons bestuur SAAM* hebben we de verwarmingsruimte kunnen verbouwen tot badkamer voor Paul en het samenwerkingsverband zorgde voor een verzorgingstafel. We hebben de drempels bij de ingangen en de gymzaal aangepast en tijdens de gymles komt de fysiotherapeut langs.”

Helemaal opgebloeid

Paul is helemaal opgebloeid sinds hij op het Molenveld zit, vertelt Marta. “Voorheen ging hij met het taxibusje naar de St. Maartenschool, nu is hij echt onderdeel van het sociale leven in de wijk. Hij heeft een keer meegedaan met de kinderoptocht en iedereen op de route zwaaide naar hem en riep hem. Hij heeft echt een naam gekregen. Paul heeft veel vrienden en die komen ook regelmatig spelen of logeren. Dat sociale aspect is zó belangrijk. Dit was echt de beste beslissing ooit!”

Inclusieve mindset

Door het interview stonden Marta, Minke en Sjeela weer even stil bij hoe de afgelopen jaren gegaan zijn. Ze werkten en werken intensief samen, en tegelijkertijd is het inmiddels heel gewoon dat Paul op het Molenveld is. Sjeela: “Paul doet met alles mee. Als er gekrijt wordt op het schoolplein, bedenken we een creatieve oplossing waardoor hij ook mee kan doen.” Minke: “Volwassenen denken vaak onnodig ingewikkeld. Als we kinderen een inclusieve mindset mee willen geven, begint dat bij onszelf. Alle kinderen hier op school ervaren dat iemand in een rolstoel erbij hoort en een hele goede vriend kan zijn.”  Daar heeft Paul nog wel wat op aan te vullen: “Ik kan alles, maar doe het soms iets anders dan andere kinderen. Rekenen en gym vind ik het leukste. En later wil ik graag advocaat of takelwagenchauffeur worden!”

Tips

We vroegen directeur Minke welke tips zij mee wil geven aan andere scholen:

• Ga open met elkaar in gesprek en stel vragen. En spreek ook eerlijk verwachtingen en mogelijkheden uit.
• Denk eenvoudig: ga gewoon doen en ontdekken.
• Zorg voor een geleidelijke start, bijvoorbeeld met proefdagen. Zo kan iedereen wennen en ontdek je vanzelf waar je tegenaan loopt.
• Bied ruimte voor het beantwoorden van vragen van collega’s, andere leerlingen en ouders. Wij hebben Paul, Marta en Sjeela zelf vragen laten beantwoorden.
• Paul is ónze leerling: we doen het als team dus écht samen.
• Leer van elkaar! Als school van ouders en begeleider en vice versa.
• Zorg dat een kind een kind is, en geen dossier.