06 sep “Stap voor stap ging het beter met Suze”

Als ze rondloopt op de boerderij is ze in haar element. Ze knuffelt met haar katten en zit uren bij haar vader op de tractor. Ze is creatief en een doorzetter. Suze (12) is een prachtig meisje met autisme. Na een paar pittige jaren gaat het nu een stuk beter met haar en is ze klaar om te starten op de middelbare school. Samen met Suze zelf, haar moeder Moniek, haar leerkracht Anouk en ondersteuningsspecialist Monique blikken we terug op het traject dat samen doorlopen is. Eén ding is zeker: Suze komt er wel!

Twijfel en tranen

Vier jaar geleden ging het niet goed met Suze. Moeder Moniek: “Ze kon zich niet concentreren op school, al deed ze haar uiterste best om mee te doen. Daardoor hadden leerkrachten niet door dat er iets niet klopte. Maar eenmaal thuis kwamen bij Suze de tranen. Het was een lastige periode. Als ouder ga je toch twijfelen aan jezelf als het beeld van de school en het beeld dat je zelf hebt van je kind niet overeenkomen. Maar ik wist dat het niet goed ging met mijn dochter. Ze had angst om naar school te gaan en we zagen tekenen van depressiviteit.”

In die tijd, toen Suze in het einde van groep 4 zat, kwam Moniek in contact met ondersteuningsspecialist Monique van den Berg. Monique bood aan om Suze te observeren. “Ik zag een meisje dat echt in de knel zat. Ze voelde zich niet veilig en niet begrepen.” Dat bevestigt Suze: “Ik was erg verdrietig. Thuis was ik graag bij de katten, die maakten me rustig en blij. Maar ik wilde eigenlijk niet naar school.”

Sue en moeder Moniek

Rust en begeleiding

Uit onderzoek bleek dat Suze autisme heeft met kenmerken van ADHD. Via Herlaarhof kregen Suze en haar ouders psycho educatie. Er werd een onderwijszorgarrangement toegekend toen Suze in groep 5 zat en iets later werd ook gestart met medicatie. Dat bleek heel goed te werken. Suze: “Ik ben nu veel minder afgeleid en kan me beter concentreren. Dat is erg fijn.”

Daarnaast zette Monique in op het versterken van de leerkrachtvaardigheden. Meer structuur, rust en veiligheid stonden daarbij voorop. “Ik heb haar toenmalige leerkracht begeleid en tips gegeven. Ook zijn we taakspel gaan inzetten. Deze aanpak is gericht op positieve gedragscontrole waarbij je uitgaat van kwaliteiten. In de klas werden er afspraken gemaakt en regels besproken. Vanaf het moment dat er meer rust kwam in de klas kreeg Suze ook meer vertrouwen. Stapje voor stapje kwam er verbetering.”

Samen sterk

Toen Suze in groep 7 zat, zei ze uit zichzelf dat ze Monique niet meer nodig had. “Dat kwam vooral door de pilletjes. Daardoor lukken veel dingen nu beter”, vertelt Suze. Toch is medicatie niet het enige dat helpend is geweest, vult ondersteuningsspecialist Monique aan: “De samenwerking in de driehoek ouders, kind en school was voor Suze belangrijk om stappen te kunnen zetten. Zij voelde zich gehoord, maar wilde daarnaast ook zelf aan doelen en stapjes werken. Suze is een heel sterk meisje dat heel veel op eigen kracht heeft gedaan. Ze heeft de afgelopen jaren veel geleerd over zichzelf en wat wel en niet werkt.”

Vanaf groep 7 kwam Suze in de klas bij leerkracht Anouk. “Suze heeft geleerd om naar me toe te komen als ze problemen ervaart. Dan hebben we het er samen over. Voor mij is het belangrijkste dat ik oprecht contact heb met Suze. Dat zij zich gezien en gehoord voelt, want dat is de basis. Dankzij haar heb ik geleerd hoe belangrijk duidelijkheid en structuur voor een kind zijn.  Ik stem vaak af met haar moeder; dat frequente contact is cruciaal. En soms geef ik gewoon aan dat ik het ook even niet weet. Dan is het fijn dat er korte lijnen zijn met de intern begeleider, Suzes moeder en ondersteuningsspecialist Monique. Samen zoeken we dan naar wat werkt voor Suze en voor mij.”

Suze en leerkracht Anouk

Een volgende stap

Vanaf het schooljaar 2022-2023 gaat Suze naar de Sonnewijser. Daar zijn kleinere klassen, wat zorgt voor meer rust en duidelijkheid. De stap naar het speciaal voortgezet onderwijs was voor moeder Moniek niet meteen vanzelfsprekend. “Je wilt dat je kind gewoon mee kan en niet een stempel ‘bijzonder’ krijgt. Maar als ik naar Suze kijk en naar wat deze school haar kan bieden, dan verdwijnt die twijfel al snel. Ik denk dat ze er krijgt wat nodig is.” Dat bevestigt ook Monique: “Op de Sonnewijser is er meer tijd, ruimte en aandacht voor leerlingen, zeker als zij ergens mee zitten. Ik heb er alle vertrouwen in dat Suze op de middelbare school nog prachtige stappen gaat zetten.”

Signaleren

Suze is de afgelopen jaren enorm gegroeid, vertelt moeder Moniek. “Ze heeft bijvoorbeeld geleerd om ‘sorry’ te zeggen. Voorheen was ze vooral bang, nu heeft ze meer zelfbewustzijn. Voor mijzelf heeft het heel erg geholpen dat Suze een diagnose kreeg. Daardoor ben ik me meer bewust geworden van mijn eigen handelen. Dat stem ik nu beter af op wat Suze nodig heeft. Psycho educatie én de samenwerking met school bleken enorm belangrijk. Ouders die zich herkennen in dit verhaal adviseer ik om op tijd aan de bel te trekken, want als ouder ken je je kind door en door. Maar vertrouw ook op de expertise van school. Het team heeft altijd opengestaan om te leren, daar ben ik dankbaar voor.”

Ondersteuningsspecialist Monique weet dat er meer kinderen zijn die worstelen met autisme en de gevolgen daarvan op hun schooltijd. “Al in de voorschoolse periode is het belangrijk om goed te kijken naar gedrag en naar wat kinderen nodig hebben. Als samenwerkingsverband kunnen we ingeschakeld worden als er zorgen zijn. Ieder kind verdient het om met plezier en vertrouwen naar school te gaan. En als ik naar Suze kijk, dan kan ik niet anders dan heel trots op haar zijn.”

Van links naar rechts: ondersteuningsspecialist Monique, Anouk, Moniek en Suze